Transgenerationeel trauma is een term die steeds meer aandacht krijgt, en dat is niet zonder reden. Het verwijst naar trauma’s die niet stoppen bij degene die ze heeft meegemaakt, maar doorgegeven worden aan de volgende generaties. Dit kan via opvoeding, gedragspatronen, en soms zelfs biologische processen. Maar wat betekent dit precies? En belangrijker nog: hoe kun je dit doorgeven stoppen?
Wat is transgenerationeel trauma?
Trauma ontstaat wanneer iemand ingrijpende gebeurtenissen meemaakt, zoals oorlog, geweld, of andere traumatische ervaringen. Bij transgenerationeel trauma blijft dit niet beperkt tot de persoon die het heeft meegemaakt, maar wordt het doorgegeven aan kinderen en kleinkinderen. Dit gebeurt vaak onbewust. Ouders geven bijvoorbeeld hun coping-mechanismen, angsten, en manieren van omgaan met stress door.
Transgenerationeel trauma: Het verhaal dat van generatie op generatie wordt doorgegeven
Kinderen groeien op in een omgeving waarin dit trauma voelbaar is, zonder dat zij begrijpen waar deze gevoelens vandaan komen. Dit kan leiden tot gevoelens van angst, boosheid, onzekerheid, of zelfs lichamelijke klachten. En vaak gaat dit patroon door, generatie na generatie.
Mijn transgenerationele trauma
Om te begrijpen hoe transgenerationeel trauma eruitziet, neem ik je mee in mijn eigen familiegeschiedenis. Mijn opa en oma hebben allebei de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Toen de oorlog begon, was mijn oma zeven en mijn opa tien jaar. De oorlog eindigde voor hen op papier in 1945, maar in werkelijkheid eindigde deze nooit.
Mijn oma heeft vreselijke dingen gezien en meegemaakt. Ze was nog maar een kind, maar moest functioneren als een volwassene. Ze konden geen jeugd hebben zoals wij dat gewend zijn. Het enige wat ze konden doen, was overleven. En dat is precies wat mijn grootouders hun hele leven zijn blijven doen: overleven.
Mijn oma ontwikkelde PTSS, een trauma dat veel grootouders uit die tijd met zich meedroegen. Helaas hield het daar niet op. Het trauma dat zij ervoer, droeg ze onbewust over aan haar kinderen: mijn moeder, tante en oom. Mijn moeder heeft op haar beurt dit onbewust weer aan mijn zus en mij doorgegeven. Nu ik zelf moeder ben, zie ik pas écht hoe groot de impact van dit trauma is.
Waarom je transgenerationeel trauma moet stoppen
Als je je hierin herkent, is de kans groot dat ook jouw familie te maken heeft met transgenerationeel trauma. Het kan zich uiten in gevoelens van onveiligheid, perfectionisme, pleasen, moeite met grenzen stellen, of een constante drang om “sterk” te moeten zijn. Maar deze patronen hoeven niet jouw verhaal te blijven.
Het doorbreken van transgenerationeel trauma is mogelijk. Het begint met bewustwording en het erkennen van de invloed die het verleden op jouw leven heeft. Pas als je die bewustwording ontwikkelt, kun je de patronen herkennen en doorbreken.
Hoe doorbreek je transgenerationeel trauma?
Het stoppen van deze cyclus vraagt moed, inzet en zelfonderzoek. Hier zijn enkele stappen die kunnen helpen:
Leer je familiegeschiedenis kennen:
Begrijp waar jouw familie vandaan komt en welke ervaringen invloed hebben gehad op jouw opvoeding.
Ontwikkel bewustwording:
Kijk eerlijk naar je eigen patronen en emoties. Vraag jezelf af: zijn dit écht mijn gevoelens, of draag ik iets mee dat niet van mij is?
Ga op zoek naar hulp en tools:
Therapie, coaching en zelfontwikkeling zijn krachtige manieren om trauma’s te verwerken en nieuwe, gezonde patronen te ontwikkelen.
Mijn missie
Ik heb ervoor gekozen om de cyclus van transgenerationeel trauma te doorbreken. Het moet bij mij stoppen. Voor mijn kinderen, maar ook voor mezelf. Daarom ben ik deze reis naar bewustwording en emotionele intelligentie begonnen.
